Park krajobrazowy Český kras

Ciepły i gościnny obszar wapienny Czeskiego Krasu jest najważniejszym obszarem krasowym w Czechach. Jest to niezwykły park krajobrazowy, w którym przeplatają się wapienne skały, luźne jasne lasy liściaste i stepy leśne, a także kwitnące skały i przypominająca kanion dolina rzeki Berounka. Jest to również największy obszar krasowy w Czechach i ma swoje początki w Morzu Paleozoicznym 400 milionów lat temu.

Wapień, który spotykamy wszędzie w Czeskim Krasie, stanowi większość budowy geologicznej. Jest to skała osadowa utworzona z wapiennych muszli bezkręgowców morskich. Jego zdolność do rozpuszczania się w wodzie i osiedlania się w innym miejscu w sprzyjających warunkach pozwala na tak zwany kras. Dlatego dzisiejszy krajobraz Czeskiego Krasu jest rzeźbiony przez pęknięcia, kaniony i wąwozy oraz przewiercony przez wiele jaskiń: jaskiń znajdziesz tu około 700! To wapień dał początek zróżnicowanemu, wieloaspektowemu, dynamicznemu i tajemniczemu krajobrazowi.

Czeski kras jest znany na całym świecie z występowania skamieniałości. Lokalne znaleziska skamieniałych organizmów zafascynowały światowej sławy naukowca i paleontologa Joachima Barrande w XIX wieku. Jednocześnie Czeski Kras jest również unikalnym na skalę światową terytorium pod względem geologicznym, osadzania się paleozoicznych warstw syluru i dewonu oraz badań nad rozwojem życia w tych okresach historii Czech. O niezwykłym znaczeniu geologicznym i paleontologicznym świadczą liczne naturalne i sztuczne wykopaliska warstw paleozoicznych.

Park krajobrazowy Czeskiego Krasu o powierzchni 130 km² został ogłoszony w 1972 roku. Istnieje 21 obszarów specjalnie chronionych na małą skalę, 12 drzew pamięci i 1 obszar nieinterwencyjny. Niektóre obszary chronione są również włączone do europejskiej sieci Natura 2000.

Niezwykła różnorodność roślin i zwierząt w czeskim krasie jest wynikiem współpracy człowieka z naturą. Człowiek wpływał na lokalną przyrodę od czasów prehistorycznych do dnia dzisiejszego. Uprawiając tu małe pola i lasy przez tysiące lat, wypasając bydło, kosząc łąki, wydobywając kamień i budując swoje osady, nieświadomie zwiększył wyjątkową różnorodność lokalnego krajobrazu.